از آغاز هزاره، لوله های پلاستیکی و فولادی ضد زنگ در تاسیسات آب مورد استفاده قرار می گیرد که با اتصالات پرس به هم متصل می شوند.
به هیچ وجه نباید از لوله فولادی دقیق گالوانیزه با ظاهری مشابه به جای لوله فولادی ضد زنگ استفاده شود که نصابان از آن به عنوان “لوله فولاد کربنی” یاد می کنند.
لوله پلیکا 15 دارای کیفیت و مقاومت بسیار بالایی می باشد که ماندگاری زیادی دارد.
این فقط در ساختمان های گرمایشی و برای تاسیسات گازی خاص قابل استفاده است، زیرا لایه نازک روی در داخل لوله می تواند به سرعت توسط آب آشامیدنی جدا شود.
علاوه بر این، در فصل تابستان در قسمت بیرونی لوله‌های آب سرد، تراکم ایجاد می‌شود که در صورت عدم پوشش یا پوشش ضد بخار، منجر به زنگ زدن لوله‌ها از بیرون می‌شود.
لوله‌ها و اتصالات فولاد کربنی را می‌توان با نقش قرمز عمدتاً تشخیص داد، در حالی که لوله‌های فولادی برای تأسیسات آب آشامیدنی به رنگ‌های مشکی، آبی یا سبز حک می‌شوند.
لوله مسی
در اکثر مناطق تامین کننده آلمان، لوله های آب ساخته شده از مس را می توان بدون تردید استفاده کرد.
مانند لوله های گالوانیزه، معمولاً یک لایه اکسید محافظ در داخل تشکیل می شود.
تقریباً در 10 درصد از خانوارهای عرضه شده، به دلیل ترکیب آب نباید از لوله های مسی استفاده شود.
طبق DIN 50930 قسمت 6، اگر برگه های تجزیه و تحلیل داده های تامین کننده آب نشان دهد که یا مقدار pH بالاتر از 7.4 باشد.
اینکه مقدار pH بین 7.0 تا 7.4 باشد و مقدار TOC در همان زمان کمتر باشد، می توان از لوله مسی استفاده کرد.
بیش از 1.5 میلی گرم در لیتر (که مربوط به آب غیرمعمول تمیز است).
در غیر این صورت، خوردگی حفره ای ممکن است رخ دهد.
اگر شرکت آب محلی توصیه روشنی برای یا مخالف استفاده از لوله مسی ندارد.
باید از سازنده لوله و اتصالات مسی تفسیری از مقادیر منتشر شده توسط شرکت آب خواسته شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.