شکر به طور کلی به عنوان شکر رومیزی یا دانه ای شناخته می شود که از نظر شیمیایی به عنوان ساکارز شناخته می شود.
یک فرد به طور متوسط سالانه حدود 25 کیلوگرم شکر مصرف می کند که معادل بیش از 260 کالری غذا برای هر فرد در روز است. قندها تقریباً از بافت همه گیاهان منشأ می گیرند.
آنها در غلظت های بسیار بالا به ویژه در نیشکر و چغندرقند وجود دارند.
هنگامی که نیشکر یا چغندر از مزارع می رسد، آسیاب های قند آن را آسیاب کرده و فشار می دهند تا محلول شیره شیرین استخراج شود.
نبات زعفرانی خورده از نوعی قند طبیعی ساخته شده است و کیفیت خوبی دارد.
کریستال هایی که در آن مایع تشکیل می شوند به عنوان شکر خام شناخته می شوند.
کریستال های شکر سفید با مقادیر مختلف ملاس مخلوط می شوند که منجر به بلورهای قند نرم و گلوله ای می شود که به شکر قهوه ای معروف هستند.
این تفاوت اصلی بین شکر خام و شکر قهوه ای است، هدف از این مقاله برجسته کردن تفاوت های شکر خام و شکر قهوه ای است.
شکر خام چیست؟
فرآیند تولید شکر خام شامل فشار دادن نیشکر یا چغندرقند و استخراج شکر است که سپس به طور کامل با آهک مخلوط می شود.
تا تعادل pH مورد نیاز به دست آید و به ته نشین شدن مواد خارجی و ناخالصی ها کمک کند.
سپس این محلول تبخیر می شود تا جرم جامدی تولید شود که از سانتریفیوژ عبور داده می شود تا کریستال های شکر خام بدست آید.
سپس برای تولید گرانول خشک می شود. این دانه های شکر به رنگ قهوه ای روشن هستند و به عنوان شکر خام نامیده می شوند.
شکر خام در مقایسه با سایر اشکال طبیعی ترین شکل شکر است.
شکر قهوه ای از نظر شیمیایی یک محصول قند ساکارز با رنگ قهوه ای مشخص است که عمدتاً به دلیل وجود ملاس است.
شکر قهوه ای طبیعی یک شکر نرم فرآوری نشده یا نیمه تصفیه شده حاوی کریستال های قند با مقداری ملاس باقی مانده است.
اما شکر قهوه ای تجاری با افزودن ملاس به شکر سفید تصفیه شده تولید می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.