فرش بردا (سغا اوغوز) 2500 سال پیش در قره باغ بافته شده است.
در ابتدا، قالی بافی نه تنها برای اهداف زیبایی شناختی و تزئینی، بلکه عمدتاً به عنوان یک روش مطمئن برای محافظت در برابر سرما مورد استفاده قرار می گرفت.
روفرشی مخمل کشدار بسیار زیبا و دیدنی می باشد که می توان برای فضای کوچک استفاده نمود.
از قدیم الایام، تعداد فرش های خوش بافت یکی از شاخص های اصلی رفاه و سعادت خانواده محسوب می شد.
در سراسر قرون وسطی، مردم با فرش و محصولات فرش مالیات می پرداختند.
سبک زندگی مردم، ویژگی‌های قالی‌سازی را تعیین می‌کرد.
اگرچه فرش ها و قالی ها به طور یکسان کاخ های سلطنتی و فئودالی، خانه های تجار و صنعتگران، چادرهای گله داران و خانه های روستایی را تزئین می کردند، اما در اندازه، نوع، ویژگی های عملکردی و کیفیات متفاوت بودند.
اعیان از فرش‌های بزرگ و گران‌قیمت پرزدار در خانه‌های خود استفاده می‌کردند.
در حالی که دامداران عمدتاً از فرش‌های سبک‌تر بدون پرز و فرآورده‌های فرش (گونی، مفرش، زین و غیره) استفاده می‌کردند.
در اواسط قرن بیستم، باستان شناسان روسی در حفاری محلی در آلتای به نام پازیریک (Basırık) توسط ترک های محلی، اشیاء شگفت انگیزی را از یک تپه باستانی کشف کردند.
در میان این آثار هنری متعلق به عصر حماسه (اسکیت) یک قطعه وجود داشت که دست نخورده باقی ماند و رنگ خود را از دست نداد.
این فرش 2500 سال پیش در قره باغ بافته شده بود.
مانند سایر زبان های ترکی، صفت ها در آذربایجان عمدتاً با افزودن پسوندهای لغوی به اسم ها و افعال شکل می گیرند.
کلمه فرش یک اسم است. این کلمه از کلمه خلی (ریشه کلمه) ساخته شده است.
با افزودن پسوند -چا به ریشه کلمه، اسمی به معنای کوچک شدن (کوچک شدن-عزیز) ساخته شد.
خالی که ریشه کلمه است، از نظر اندازه بزرگترین نوع فرآورده های فرش سنتی بود، اغلب به صورت ست بافته می شد.
اصولاً از آنجایی که در کف خانه قرار می گرفت، طول حصیر به اندازه اتاق به 4.5 تا 6 و گاهی اوقات به 7 می رسید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.